Beschreibung:

Jerzy Nowosielski (1923 - 2011) Bez tytułu, 1955 r. gwasz/tektura, 33,8 x 23,8 cm sygnowany i datowany w prawym górnym rogu: 'J. NOWOSIELSKI 55' (wzdłuż krawędzi) POCHODZENIE: Dom Aukcyjny „Agra-Art”, Warszawa WYSTAWY: 2001 Kraków, Jerzy Nowosielski Notatki, część trzecia, Galeria Starmach 2003 Warszawa, Jerzy Nowosielski Zachęta Państwowa Galeria Sztuki LITERTURA: Jerzy Nowosielski Notatki, część trzecia, Galeria Starmach, Kraków, 2001, reprodukowany, s. 23. Jerzy Nowosielski Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, Kraków 2003, reprodukowany, poz. kat. 202, s. 115. Tadeusz Różewicz, Duszyczka, Teatr Narodowy, Warszawa, 2004, reprodukowany. Rysunki sadystyczne, pokazane po raz pierwszy na wystawie Notatki III w Galerii Starmach w czerwcu 2001 roku, wśród miłośników sztuki wzbudzą prawdziwą konsternację. Oto artysta, postrzegany jako sztandarowy malarz sacru, niejako wcielenie metafizycznych poszukiwań w sztuce, ujawnia nieznaną dotąd, cokolwiek nieprzyzwoitą stronę swej osobowości. „Zobaczyłem tam obraz – mówi malarz i grafik Jacek Sroka – na którym namalował scenę wieszania kobiet i widzów zaglądających im pod sukienki. To był szokujący obraz ze względu na spojrzenie na śmierć. Moment tragiczny wykorzystany tak, by mieć z tego przyjemność. Bohaterem był podglądacz. (…) Myślę, że Nowosielski ma skomplikowaną duszę.” Krystyna Czerni, Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Wydawnictwo Znak, Kraków 2011, s. 169. Obok oficjalnych, pokazywanych na wystawach gimnastyczek w tym samym czasie Nowosielski zaczyna rysować swoje dziwne, erotyczne makabreski, tworzące rodzaj carnet intime – sztuki prywatnej niecenzuralnej, ukrytej nawet przed najbliższymi. Nagie kobiety poddane wymyślnym torturą: rozpięte na obręczy koła, przerzucone bezwładnie przez drążek, podwieszone na wyłamanych do tyłu ramionach. Dłonie związane na plecach, pętla na szyi, rozdzierane i rozciągane sznurami ciało. Brutalnym zabiegom towarzyszy złowrogi kontekst egzekucji: pręgierz lub szubienica, narzędzia tortur i kat, obowiązkowo w garniturze. Scenom brak wulgarności, jest w nich raczej dziwy „erotyzm poddaństwa”, zaskakujący spokój, a nawet piękno uległego, dręczonego ciała. Odchylone w tył głowy, usta rozwarte w bezgłośnym krzyku – narzucają skojarzenie cierpienia z ekstaz, bólu z rozkoszą. Krystyna Czerni, Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Wydawnictwo Znak, Kraków 2011, s. 170. Estymacja: 12 000 - 20 000